W przypadku testera antyspamowego Microsoft, nie są podawana konkretne informacje np. co poprawić w treści listu gdyż Microsoft ich nie zdradza. Natomiast po połączeniu programu AnoMail Premium z testerem antyspamowym Microsoft, uzyskujemy informację na temat podstawowych zabezpieczeń antyspamowych SPF, DKIM, DMARC oraz SMIME.

Dodatkowo pojawia się ocena nadawcy. Brak danych (0) oznacza, że Microsoft nie zna nadawcy bo nie wysyłał nic do serwerów Microsoft z danego adresu IP lub danej domeny. To jest normalne w przypadku gdy mailing wysyłacie Państwo z nowej domeny lub nowego serwera.

Następnie pojawiają się parametry np. nietypowa wiadomość (UCF) czyli Microsoft uznał, że treść wiadomości nie jest podobna do innych wiadomości, które otrzymuje w skali masowej. Taki komunikat jest typowy dla testowych wiadomości.

W dalszej kolejności należy zwrócić uwagę na JMR czyli śmieciową treść. Jeżeli pojawi się „Tak” to Microsoft uznaje treść wiadomości za „spamerską” ale co konkretnie poprawić to nie zdradza.

Skrót EX (ang. Exclusion) oznacza wyjątek czyli informuje czy zastosowano regułę filtrowania spamu wg określonych kryteriów ale u konkretnego użytkownika. Jeżeli pojawi się „Tak” to znaczy, że zadziałała reguła ustawiona na koncie do testów antyspamowych.

Na koniec warto zwrócić uwagę na AUTH, które oznacza, że tożsamość nadawcy została zweryfikowana pozytywnie. Ostatni skrót DEST (ang. Destination) oznacza folder w jakim wiadomość zostanie umieszczona czyli „SPAM”.

W poniższym przypadku należałoby zmienić treść listu oraz włączyć podpis cyfrowy S/MIME. Przed użyciem testera Microsoft lub Google warto skorzystać także z funkcji Oceń wiadomość i pokaż zalecenia aby usunąć podstawowe błędy i wdrożyć zalecenia wskazane przez AnoMail.